Media społecznościowe i marketing w hotelarstwie

1
3104
W obecnych czasach prowadzenie marketingu hotelowego nie może się obejść bez mediów społecznościowych. Obecną sprzedaż, a przede wszystkim wizerunek, prowadzi się głównie wspomagając Social Media. Budżety marketingowe w hotelach uwzględniają inwestycje we wspomniane kanały. Działy kreatywnych pracowników marketingu wspomagają budowanie wizerunku. Dzisiaj można dedykować pracownika do obsługi Social Media albo zlecić wyspecjalizowanej agencji interaktywnej. Dywersyfikacja i inwestycja w odpowiednie kanały marketingu powinna być jednak przemyślana i przeanalizowana przez specjalistów. Każde wydane środki na marketing powinny być odpowiednio ukierunkowane. Zbudowanie planu inwestycji w marketing rozłożonego na 12 miesięcy w roku to już swego rodzaju automatyzm w hotelach.

Klasyfikacja serwisów internetowych odbywa się w następujący sposób:

Blogi – mają charakter dziennika (ich istotą jest regularne publikowanie treści), nie tylko w prywatnych celach, ale również do dzielenia się z innymi specjalistyczną wiedzą z jakiejś dziedziny, czy do promowania wizerunku firmy (blogi korporacyjne). Podobnie jak w przypadku portali, na blogach można dodawać komentarze. Dzięki dostępności prostych narzędzi do tworzenia blogów może je prowadzić w zasadzie każdy. Początkujący mogą to robić na platformach blogowych dużych portali (np.: Blog.pl, Blog.onet.pl, Blox.pl, Bloog.pl, Blogspot.com, WordPress.com). Ostatnio popularną wersją są vlogi, czyli blogi prowadzone w formie filmików wideo.

Serwisy do dzielenia się dokumentami – służą do publikowania w sieci dokumentów, np. prezentacji czy raportów. Zamieszczone dokumenty mogą być oceniane lub komentowane. Przykłady to Scribd czy popularny w Polsce Slideshare. W środowiskach zawodowych te serwisy służą do dzielenia się raportami z badań, prezentacjami z konferencji branżowych czy szkoleń.

Fora i grupy dyskusyjne – to najstarsza część Internetu, istniejąca jeszcze przed pojawieniem się social mediów. Ich najważniejszym zadaniem jest ułatwianie równorzędnej dyskusji między użytkownikami serwisu. W Polsce są to głownie fora dużych portali, takich jak: Interia, Onet, WP, czy Gazeta.pl, ale też liczna grupa specjalistycznych forów tematycznych, np. poświęconych macierzyństwu, motoryzacji, zwierzętom, urodzie albo pielęgnowaniu ogrodów.

Geolokalizacja – serwisy, których główną funkcją jest informowanie, w jakim miejscu dany użytkownik się znajduje. Przykłady serwisów: FourSquare, Facebook Places.

Lifestreaming – serwisy agregujące aktywność użytkowników social media w innych serwisach. Pozwalają na integrowanie rożnych działań, prowadzonych w wielu mediach społecznościowych, w jednym miejscu. Polski przykład to – Flaker.

Mikroblogi – to, najprościej mówiąc, skrzyżowanie bloga z SMS-em. Użytkownik może umieszczać w serwisie krótkie wiadomości – w przypadku amerykańskiego Twittera jest to 140 znaków, w przypadku polskiego Blipa to 160 znaków. W wiadomościach można umieszczać hiperłącza do innych tekstów w sieci oraz oznaczać teksty na dany temat tzw. tagiem (słowem poprzedzonym krzyżykiem, które opisuje daną kategorię wpisów). W Stanach Zjednoczonych Twitter jest bardzo popularny i mówi się, że dla niektórych zastąpił wręcz pocztę e-mail. W Polsce nie zdobył sobie, póki co, jeszcze tylu zwolenników.

Serwisy opinii – serwisy z opiniami na temat danego rodzaju usług, produktów, czy osób. Działają podobnie jak porównywarki cen. Użytkownik nie ma możliwości porównania cen w pojedynczych sklepach, może natomiast wpisać nazwę w wyszukiwarkę i dowiedzieć się, co na dany temat sądzą inni. Przykłady takich serwisów: Znany Lekarz.

Porównywarki cen – serwisy umożliwiające porównywanie cen produktów w sklepach internetowych. Internauta wpisuje nazwę produktu, a serwis pokazuje mu ceny w sklepach internetowych współpracujących z porównywarką oraz opinie na temat produktu umieszczone w porównywarce. Przykłady polskich porównywarek: Ceneo, Nokaut, Skapiec, Zatanio.

Portale – są starsze od serwisów social media, a ich zadaniem jest informowanie o nowościach. Portale zostały również wzbogacone o elementy społecznościowe. Są to opcje komentarzy pod tekstami, udostępniania tekstu znajomym, wtyczki pokazujące powiązania z wybranymi serwisami, czy też umożliwiające wykonanie akcji w tych serwisach bez potrzeby wchodzenia na ich główne strony. W dobie rozwoju mediów społecznościowych nie wystarcza już śledzenie, gdzie ukazała się informacja prasowa czy też dany artykuł, ale również czy zebrała jakieś komentarze, ile ich było i jaki miały wydźwięk.

Serwisy typu samodzielnych publikacji – ich główna funkcja polega na dzieleniu się wiedzą, jak coś zrobić, informacje prezentowane są w formie krótkich filmików. Polski przykład: Spryciarze.

Serwisy do wymiany dużych plików – służą one do przechowywania plików w tzw. chmurze, czyli w zdalnym dostępie. Oprócz tego, że serwisy zawierają pożyteczną funkcję tworzenia kopii zapasowych, bywają często wykorzystywane do dzielenia się plikami muzycznymi czy tekstami książek. Najbardziej znany w tej kategorii jest Chomikuj. Można je wykorzystywać jako serwisy z dokumentami.

Serwisy dziennikarstwa obywatelskiego – serwisy informacyjne tworzone przez dziennikarzy-ochotników. By zostać autorem w takich serwisach, wystarczy mieć chęć pisania – każdy użytkownik może sobie stworzyć konto i publikować artykuły na interesujący go temat. Dziś obserwuje się stopniową profesjonalizację tych serwisów – zaczynają szkolić swoich najbardziej obiecujących dziennikarzy. Polskie przykłady: Wiadomości24, Di.com.pl.

Serwisy informujące o wydarzeniach – służą do promowania wydarzeń publicznych. Promowane wydarzenia mogą odbywać się w konkretnych miejscach lub mieć charakter wirtualny. Zarówno sposobów promocji, jak i kontaktowania się z uczestnikami wydarzeń jest wiele. Przykłady na świecie: Eventful, Meetup, Upcoming. W Polsce brakuje w tej chwili odpowiedników tych serwisów – tę rolę odgrywa moduł serwisu Facebook do tworzenia wydarzeń.

Serwisy z plikami graficznymi – są to serwisy, w których internauci mogą publikować stworzone przez siebie grafiki z odpowiednimi komentarzami. Czasem są to cytaty, czasem żartobliwe sentencje dotyczące codziennego życia. Internauci wybierają najlepsze grafiki, które potem trafiają na stronę główną serwisu. Najbardziej znany polski przykład to Demotywatory.

Serwisy z fotografiami – służą do publikowania w sieci materiałów fotograficznych. Umożliwiają tworzenie własnych wirtualnych galerii zdjęć. Użytkownicy mogą również komentować i oceniać takie galerie. Niegdyś w sieci robiło furorę Plfoto.com – serwis dla wymagających fotoamatorów. Mniej zaawansowani mogą używać np. Fotki, międzynarodowego Flickra, czy dzielić się swoimi zdjęciami.

Instagram – niezwykle popularna od kilku lat aplikacja do robienia zdjęć za pomocą telefonu komórkowego, która umożliwia umieszczenie fotografii w sieci po niewielkiej obróbce.

Serwisy z aplikacjami wideo – służą one do umieszczania w sieci nagrań wideo. Niekwestionowanym liderem od lat jest YouTube. W Polsce ma on kilka odpowiedników, np. Wrzuta.

Serwisy społecznościowe – są to serwisy internetowe, które mają za zadanie ułatwiać nawiązywanie kontaktów i wymianę informacji w rożnych formach. O ile cechą forów jest dyskusja, o tyle społeczności raczej ułatwiają nawiązanie i podtrzymywanie kontaktów w rzeczywistości wirtualnej. Mogą to być dawni znajomi z rożnych szkół (np. Nk.pl), znajomi z różnorodnych kręgów (np. Facebook, Google+), osoby słuchające tej samej muzyki (np. serwisy MySpace czy Last.fm), a w końcu znajomości mogą mieć charakter czysto zawodowy (np. GoldenLine czy LinkedIn).

Społeczności crowdsourcing – społeczności użytkowników danego produktu czy usługi. Tworzy je dana organizacja, która chce zebrać opinie swoich klientów na temat produktu bądź zebrać pomysły na dalszy rozwój produktów i usług. Przykłady: Mystarbucks (społeczność klientów Starbucks) czy Bank Pomysłów (społeczność klientów BZ WBK).

Społecznościowe serwisy informacyjne – serwisy, które poza możliwością udostępniania artykułów, historii, wpisów z blogów, materiałów wideo czy zdjęć umożliwiają także ocenianie treści i komentowanie. Serwisy te zazwyczaj nie publikują całych artykułów, ale niewielkie ich fragmenty. Polskie przykłady: Wykop i Trendomierz. Często powtarzającym się zarzutem wobec tych serwisów jest to, że mnożą małe istotne treści.

Strony z zakładkami – pozwalają one oznaczać zakładkami ulubione strony internetowe i informować o tym innych. Mechanizm ich działania jest podobny jak w przypadku społecznościowych serwisów informacyjnych – im więcej osób oznaczy daną zakładkę, tym większa szansa, że znajdzie się ona na stronie głównej serwisu. Przykłady: Delicious, Linkologia czy Pinterest.

Wiki – serwisy o konstrukcji umożliwiającej tworzenie wirtualnych encyklopedii. Pozwalają dzielić się wiedzą. Przykład: Wikipedia. Na konstrukcji Wikipedii bazują też inne, mniejsze wirtualne encyklopedie tworzone przez pasjonatów jakiegoś tematu, np. Warszawika to skarbnica wiedzy o Warszawie.

Zadaj pytanie – serwisy, których głównym zadaniem jest wymiana praktycznych informacji. Jeden z użytkowników zadaje pytanie (rozpoczyna nowy wątek dyskusji), reszta mu odpowiada.

Artykuł został opublikowany na blogu Latek Hotels.

1 KOMENTARZ

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.