Odpowiedzialność hotelarza za rzeczy gościa

1. Wygaśnięcie roszczenia– roszczenie o naprawienie szkody z powodu utraty lub uszkodzenia rzeczy wniesionych do hotelu wygasa, jeżeli poszkodowany po otrzymaniu wiadomości o szkodzie nie zawiadomił o niej niezwłocznie hotelarza. Zawiadomienie takie nie będzie skuteczne, jeżeli zostanie złożone jedynie osobie nieupoważnionej (np. sprzątaczce), może jednak być złożone telefonicznie lub osobiście. Może zostać skutecznie złożone managerowi hotelu. Kwestią dyskusyjna jest skuteczność zawiadomienia recepcjonistce. Niedotrzymanie terminu powoduje wygaśnięcie roszczenia. Należy przy tym zwrócić uwagę, że poszkodowany nie musi zawiadamiać, jeśli szkoda nastąpiła przez samego właściciela hotelu lub gdy rzecz była w przechowaniu.
2. Przedawnienie– roszczenia o naprawienie szkody wynikłej z utraty lub uszkodzenia rzeczy wniesionych do hotelu zakładu przedawniają się z upływem sześciu miesięcy od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie, a w każdym razie z upływem roku od dnia, w którym poszkodowany przestał korzystać z usług hotelu. Terminy te przeważnie się zazębiają- 6-miesięczny termin biegnie od momentu dowiedzenia się, a z reguły poszkodowany dowiaduje się o szkodzie w trakcie pobytu w hotelu. Natomiast roczny termin biegnie od chwili, w której poszkodowany opuścił hotel.
3. Maksymalna granica odpowiedzialności– zakres obowiązku naprawienia szkody przez hotelarz w wypadku utraty lub uszkodzenia rzeczy wniesionych ograniczona jest- względem jednego gościa- do wysokości stokrotnej należności za dostarczone mu
mieszkanie, liczonej za jedną dobę. Odpowiedzialność za każdą rzecz nie może przekraczać pięćdziesięciokrotnej wysokości tej należności.
4. Inne powody– wystąpienie szkody na rzeczach wniesionych przez gościa, spowodowane: siłą wyższą, właściwościami rzeczy wniesionej, albo wyłączną winą poszkodowanego lub osoby, która mu towarzyszyła lub go odwiedzała.
Jak wskazano wyżej, szkoda powstała wskutek właściwości rzeczy wniesionej dotyczy przyczyn tkwiących w samej rzeczy, np. zepsucie się żywności. Oznacza to, że utrata lub zniszczenie rzeczy nie jest związane z zachowaniem np. pracownika hotelu, innej osoby. Ten fakt (to jest przyczyna szkody) musi być udowodniona przez prowadzącego hotel.
Ograniczenia kwotowego odpowiedzialności hoteli nie stosuje się w dwóch przypadkach:
a) gdy rzeczy zostały przyjęte na przechowanie lub gdy utrzymujący hotel odmówił ich przyjęcia na przechowanie mimo takiego obowiązku. Przechowanie hotelowe jest dodatkową umową, którą gość może zawrzeć z hotelem. Utrzymujący zarobkowo hotel jest obowiązany przyjąć na przechowanie pieniądze, papiery wartościowe i cenne przedmioty, w szczególności kosztowności i przedmioty mające wartość naukową lub artystyczną. Może odmówić przyjęcia tych rzeczy tylko wówczas, jeżeli zagrażają one bezpieczeństwu albo jeżeli w stosunku do wielkości lub standardu hotelu albo podobnego zakładu mają zbyt dużą wartość lub gdy zajmują zbyt dużo miejsca. Hotel nie jest obowiązany do przyjmowania rzeczy gości, gdy nie ma odpowiednich do tego warunków.
b) gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa osoby utrzymującej zarobkowo hotel albo osoby u niej zatrudnionej. Wina umyślna może polegać na celowym i specjalnym działaniu lub zaniechaniu, gdy sprawca ma świadomość i zamiar wyrządzenia szkody. W praktyce wina jest trudna do udowodnienia, stąd też większe znaczenie ma dowód rażącego niedbalstwa. Jest to naruszenie podstawowych reguł ostrożności, oczywistych dla każdego rozsądnego człowieka. Jeżeli wykonanie zobowiązania wymaga szczególnego zakresu wiedzy lub umiejętności dłużnika to działanie poniżej elementarnego poziomu tych wiadomości lub zdolności również będzie rażącym niedbalstwem.